เรื่องสั้นน่าอ่าน : มารดาของเม่งจื่อกรีดผ้าที่กำลังทออยู่เพื่อสอนบุตร

บิดาของเม่งจื่อเสียชีวิตขณะที่เม่งจื่อมีอายุเพียงสามขวบ ผู้เป็นมารดาจึงทำมาหากินด้วยการทอผ้าเป็นอาชีพ เพื่อหาเงินเลี้ยงดูครอบครัว ความหวังในอนาคตของนางทั้งหมดจึงฝากไว้ที่เม่งจื่อ บุตรชายคนนี้เพียงคนเดียว

อยู่มาคราหนึ่ง เมื่อเม่งจื่อเข้าเรียนหนังสือ วันหนึ่งเม่งจื่อกลับมาถึงบ้านเวลาเร็วกว่าปกติ สภาพเนื้อตัวมอมแมม ขณะนั้นผู้เป็นมารดากำลังนั่งทอผ้า นางจึงถามลูกด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น  

“ลูกคิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน ไม่อยากเรียนหนังสือแล้วครับ” เม่งจื่อตอบ

โดยที่ปราศจากคำพูดใดๆ ผู้เป็นมารดาหยิบมีดกรีดลงไปที่กลางผืนผ้าที่กำลังทออยู่ ทำให้เม่งจื่อถึงกับตกตะลึง

“การที่ลูกหนีเรียน ก็เหมือนกับการที่แม่ใช้มีดกรีดลงไปบนกลางผืนผ้าที่กำลังทอผ้าอยู่นี้ ลูกเห็นว่าผืนผ้าที่แม่ทออยู่มันขาดใช่มั้ย ครอบครัวเรายากจน ฉะนั้นแม่จึงต้องทำงานหนักยึดอาชีพทอผ้า ลูกเองต้องตั้งใจเรียนหนังสือเพื่อสร้างฐานะของตนเอง หากลูกไม่ตั้งใจเรียนหนังสือ เรียนแบบครึ่งๆ กลางๆ ไม่เป็นชิ้นเป็นอันก็เสมือนผ้าผืนนี้ ลูกไม่สามารถหลุดพ้นจากความยากจน ก้าวพ้นสภาพชีวิตที่ไม่มั่นคงไปได้” ผู้เป็นมารดากล่าวอบรม

จากเหตุการณ์ที่มารดาของเม่งจื่อสั่งสอนในวันนั้น ทำให้เขามุมานะตั้งใจเรียนหนังสือ มีความรู้ความสามารถเป็นศิษย์ของจื่อสี (Zi Si) กูรูผู้เป็นหลานของขงจื่อ สร้างให้เม่งจื่อเป็นเมธีผู้ยิ่งใหญ่ของจีนและของโลกในเวลาต่อมา